پروپوزال رابطه ی بین شیوه فرزندپروری والدین با عملكرد تحصيلي فرزندان آن ها

پروپوزال رابطه ی بین شیوه فرزندپروری والدین با عملكرد تحصيلي فرزندان آن ها
دارای 19 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: رابطه ی بین شیوه فرزندپروری والدین با عملكرد تحصيلي فرزندان آن ها

تعداد صفحه: 19 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...

بیان مساله
پیشرفت تحصیلی  دانش آموزان و بررسی عوامل تأثیر¬گذار بر آن، موضوع مهمي‌است که بخش عمده¬ای از پژوهش¬های علوم تربیتی و روانشناسی را به خود اختصاص داده است. محققان توافق دارند که علاوه بر آموزش، بسیاری دیگر از عوامل از جمله، محیط، مدرسه، خانواده، سبک¬های فرزند¬پروری و محیط اجتماعی کودک که کودک در آن زندگی می¬کند و همچنین مشخصه¬های فردی مانند هوش، شخصیت، سن، همسالان و انگیزه در عملکرد تحصیلی او نقش مهمي‌را ایفا می¬کنند (ودودی مفید و همکاران، 1391).
خانواده نخستین نهاد زندگی اجتماعی کودک است که در شکل گیری عادت¬ها و اندیشه¬های اجتماعی کودک نقش بسیار مهمي‌دارد. در شکل¬گیری رفتار و دیدگاههای اجتماعی کودک، جنبه¬های عاطفی روابط والدین و فرزندان نقش مهمي‌دارد، در خانواده¬هایی که والدین رفتارهای محبت آمیز دارند، معمولاً کودکان نیز با رفتارهای اخلاقی مثبت و احترام به دیگران و انگیزه پیشرفت رشد می¬یابند (محبی نورالدین وند و همکاران، 1389).
خانواده با توجه به تأثیر قابل توجه بر رشد روانشناختی فرزندان، از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر شخصیت آنان بوده و به طور مستقیم و غیر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی فرد تأثیر می¬گذارد (دسجردینس  و همکاران، 2008). به¬طورکلی نقش و تأثیر خانواده برشکل¬گیری شخصیت به طور عمده در سه محور تأثیر سبک¬های فرزندپروری، سایر اعضاء خانواده و ترتیب تولد فرزندان مورد توجه قرار گرفته است (ویک نلسون و ایزرل ، 2009).
سبک فرزند پروری مجموعه ای از نگرش ها در مورد کودک است که به ایجاد جوی هیجانی منجر مي‌شود که والدین رفتارهای خود را با کودک در بستر آن شکل داده و تنظیم مي‌کند(دارلینگ و اشتنبرگ ، 1993؛ به نقل از زمانی و عابدینی، 1392).